Στην αυλή Ronald Lauder υπάρχουν τέσσερις τάφοι ραββίνων, οι οποίοι αναφέρονται και στα απομνημονεύματα του αρχιραββίνου Αβραάμ Εβλαγόν. Εκεί ο Εβλαγόν δίνει τα ακριβή ονόματα και έτη των ραββίνων Ιωσήφ μπεν Σαλώμ (-1821) και του αδερφού του, Βαρούχ μπεν Σαλώμ (-1841). Υπάρχει, επίσης, ο τάφος του ραββίνου Αβραάμ Ζ. Χαμπίμπ από την Καλλίπολη, που πέθανε το 1858 και του ραββίνου Χιλέλ Εσκενάζι, γνωστού μυστικιστή και καμπαλιστή που πέθανε το 1710. Μάλιστα, ο Εβλαγόν σημειώνει ότι αυτή η τελευταία ταφή είχε καταγραφεί μόνο μέσω της προφορικής παράδοσης κι ότι το ίδιο το μνήμα δεν είχε διασωθεί. Όμως, στη διάρκεια της ανακαίνισης της Ετζ Χαγίμ, κατά τη διαδικασία αφαίρεσης μικρών λίθων και πετρών από το πάτωμα στον γυναικωνίτη, εντοπίσαμε κάτω από την πέτρινη σκάλα ότι υπήρχε ένας τάφος, που είχε ενσωματωθεί στον υποστηρικτικό τοίχο. Αυτός ήταν αδιαμφισβήτητα ο τάφος του ραβίνου Χιλέλ και δεν ήταν ορατός όταν ο Εβλαγόν έγραφε τα απομνημονεύματά του.
Οι διπλανοί τάφοι των αδελφών Σλόμο εξηγούνται από μία σημείωση που κράτησε ο Εβλαγόν, κατά την οποία πριν ο ραββίνος Βαρούχ Σλόμο πεθάνει, ζήτησε να ταφεί δίπλα στον αδερφό του. Προφανώς το να ταφούν ραββίνοι εντός των τειχών της πόλης, πράγμα απαγορευμένο από τον εβραϊκό νόμο, ξεκίνησε από ένα «σκάνδαλο» που αναφέρει ο Εβλαγόν και που ανάγκασε τους Εβραίους να παραμείνουν για αρκετές μέρες αποκλεισμένοι εντός της εβραϊκής. Αφού έγινε η πρώτη εξαίρεση με την πρώτη ταφή, φαίνεται ότι ακολούθησαν οι επόμενες ταφές σε εποχές που ενδεχομένως να προκαλούσαν ανασφάλεια στην κοινότητα να μεταφέρει τους νεκρούς στο εβραϊκό νεκροταφείο της Νέας Χώρας, δηλαδή έξω από τα τείχη της πόλης.
Ν. Σ.